وبسايت رسمی محمدرضا آلابراهيم پژوهشگر و نويسنده
نوشته های مشابه
انسان وارسته اي بود كه خيلي زود ما را ترك نمود. افسوس! معمولاً انسان‌هاي ارزشمند و پاك نهاد، اين جهان فاني را به پشيزي نمي‌گيرند و دلبستگي چنداني برايش قائل نيستند. او آزاده اي بود كه به كرامت انساني مي انديشيد و در راستاي اهدافش گام بر مي داشت. ايشان براي تعالي فرهنگ مردم خويش لحظه اي از خود غافل نمي شد و هر كجا سخن از آداب و رسوم و سنت ها و فرهنگ توده بود با گوش جان مي شنيد و بي درنگ به يادداشت برداري مشغول مي گشت. حاصل تلاش شبانه روزي ايشان چاپ سه كتاب ارزشمند به نام هاي «فرهنگ مردم شيراز»، «متل‌ها، كنايه‌ها، اصطلاحات و شاعران» و «گذري از كوچه شاملو» بود كه هر كدام در نوع خود داراي ارزش فراواني است. اميدواريم كه فرزندان آن مرحوم، مابقي دستنوشته‌هاي آن عزيز از دست رفته را منسجم و مدوّن نموده و به صورت كتاب درآورند تا علاوه بر پاسداشت زحمات آن بزرگوار، بر عطش تشنگان فرهنگ مردم، آبي گوارا به ارمغان آورند.
محال بود كه ما در استهبان، جشنواره‌اي برگزار نماييم و از فيض حضور استاد خديش بي‌بهره بمانيم. ايشان را دعوت نموده و با روي باز، پذيراي خواهش ما بودند و در عين علاقه‌مندي و با همه‌ي كسالتي كه داشتند، جلسه‌ي ما را مزيّن به قدوم مبارك خويش مي نمودند. هيچ گاه فراموش نمي‌كنيم كه با آن بيماري تنگي نَفَسي كه دچارش بود، هميشه اسپري ضد آسم در دستانِ خويش مي گرفت و به ايراد سخنراني مي پرداخت.
در همايش يكصدمين سال تولد شمس اصطهباناتي كه در ۱۳ اسفند ماه ۱۳۸۸ در استهبان برگزار شد، يكي از سخنرانان اين جلسه، شادروان حسين (ايرج) خديش بود. ايشان علاقه ي خاصي به شمس اصطهباناتي داشتند و قبل از اين بزرگداشت، در فصلنامه فرهنگ مردم كه به همت سيداحمد وكيليان اداره و منتشر مي شود، شرح مبسوطي از فعاليت هاي فرهنگي و تجزيه و تحليل اشعار شمس اصطهباناتي را به چاپ رسانده بودند. در سخنراني امروزشان هم سنگ تمام گذاشتند و بسياري از زواياي شاعري، فكري، فرهنگي، شخصي و شخصيتي شمس را واكاوي نمودند و مستمعين را مستفيض نمودند.
استهبان در آن روز بر خود مي باليد كه ميزبان بزرگاني از علم و ادب و معرفت همچون ابوالقاسم فقيري، امين فقيري، حسين (ايرج) خديش و … بود و تمام تلاش خود را مي نمود تا بتواند نهايت بهره برداري از درياي بي كران معرفت و انسانيت آنان بنمايد.
اگر چه ديگر حسين خديش در ميان ما نيست ولي حضور معنوي وي هم چنان در ذهن و خاطره ي ما باقي مانده و بر صفحه ي تاريخ اين مرز و بوم نقش بسته است.
يادش گرامي و نامش جاويدان.
با احترام: محمدرضا آل ابراهيم، ۲۹ بهمن ۱۳۹۳، استهبان