وبسايت رسمی محمدرضا آلابراهيم پژوهشگر و نويسنده
نوشته های مشابه
انسان وارسته ای بود که خیلی زود ما را ترک نمود. افسوس! معمولاً انسان‌های ارزشمند و پاک نهاد، این جهان فانی را به پشیزی نمی‌گیرند و دلبستگی چندانی برایش قائل نیستند. او آزاده ای بود که به کرامت انسانی می اندیشید و در راستای اهدافش گام بر می داشت. ایشان برای تعالی فرهنگ مردم خویش لحظه ای از خود غافل نمی شد و هر کجا سخن از آداب و رسوم و سنت ها و فرهنگ توده بود با گوش جان می شنید و بی درنگ به یادداشت برداری مشغول می گشت. حاصل تلاش شبانه روزی ایشان چاپ سه کتاب ارزشمند به نام های «فرهنگ مردم شیراز»، «متل‌ها، کنایه‌ها، اصطلاحات و شاعران» و «گذری از کوچه شاملو» بود که هر کدام در نوع خود دارای ارزش فراوانی است. امیدواریم که فرزندان آن مرحوم، مابقی دستنوشته‌های آن عزیز از دست رفته را منسجم و مدوّن نموده و به صورت کتاب درآورند تا علاوه بر پاسداشت زحمات آن بزرگوار، بر عطش تشنگان فرهنگ مردم، آبی گوارا به ارمغان آورند.
محال بود که ما در استهبان، جشنواره‌ای برگزار نماییم و از فیض حضور استاد خدیش بی‌بهره بمانیم. ایشان را دعوت نموده و با روی باز، پذیرای خواهش ما بودند و در عین علاقه‌مندی و با همه‌ی کسالتی که داشتند، جلسه‌ی ما را مزیّن به قدوم مبارک خویش می نمودند. هیچ گاه فراموش نمی‌کنیم که با آن بیماری تنگی نَفَسی که دچارش بود، همیشه اسپری ضد آسم در دستانِ خویش می گرفت و به ایراد سخنرانی می پرداخت.
در همایش یکصدمین سال تولد شمس اصطهباناتی که در ۱۳ اسفند ماه ۱۳۸۸ در استهبان برگزار شد، یکی از سخنرانان این جلسه، شادروان حسین (ایرج) خدیش بود. ایشان علاقه ی خاصی به شمس اصطهباناتی داشتند و قبل از این بزرگداشت، در فصلنامه فرهنگ مردم که به همت سیداحمد وکیلیان اداره و منتشر می شود، شرح مبسوطی از فعالیت های فرهنگی و تجزیه و تحلیل اشعار شمس اصطهباناتی را به چاپ رسانده بودند. در سخنرانی امروزشان هم سنگ تمام گذاشتند و بسیاری از زوایای شاعری، فکری، فرهنگی، شخصی و شخصیتی شمس را واکاوی نمودند و مستمعین را مستفیض نمودند.
استهبان در آن روز بر خود می بالید که میزبان بزرگانی از علم و ادب و معرفت همچون ابوالقاسم فقیری، امین فقیری، حسین (ایرج) خدیش و … بود و تمام تلاش خود را می نمود تا بتواند نهایت بهره برداری از دریای بی کران معرفت و انسانیت آنان بنماید.
اگر چه دیگر حسین خدیش در میان ما نیست ولی حضور معنوی وی هم چنان در ذهن و خاطره ی ما باقی مانده و بر صفحه ی تاریخ این مرز و بوم نقش بسته است.
یادش گرامی و نامش جاویدان.
با احترام: محمدرضا آل ابراهیم، ۲۹ بهمن ۱۳۹۳، استهبان